حسگرهای اکسیژن محلول شده: کشف نفس پنهان اکوسیستم های آبی

در اعماق اقیانوس ها، دریاچه ها و رودخانه ها، تعادل ظریف حیات وجود دارد، جایی که مقدار اکسیژن محلول شده در آب نقش مهمی دارد.این "نفس" نامرئی از اکوسیستم های آبی می تواند چیزهای زیادی در مورد سلامت و پایداری محیط های آبی به ما بگوید.سنسورهای اکسیژن محلول (DO) ابزار نوآورانه ای هستند که به ما کمک می کنند این سطوح اکسیژن زیر آب را شناسایی، نظارت و محافظت کنیم.بیایید دیدگاه جدیدی را در مورد چگونگی تکامل سنسورهای DO با تکنولوژی و شکل دادن به آینده مدیریت آب بررسی کنیم.

چي شده؟اکسیژن محلول?

اکسیژن محلول به مقدار مولکول های اکسیژن منتشر شده در آب اشاره دارد. این اکسیژن برای زنده ماندن و رشد حیات آبی بسیار مهم است. ماهی ها، دوزیستان ها،و سایر موجودات آبزی برای تنفس به آن وابسته هستند.سطح دی او تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند دمای آب، نمک و وجود مواد آلی است.

از نظر عملی، سطوح بالای دی او اغلب نشان دهنده آب تمیز و سالم است، در حالی که سطوح پایین دی او نشان دهنده آلودگی، فعالیت بیولوژیکی بالا، یا فرآیندهای کاهش اکسیژن است.نظارت در زمان واقعی بر DO برای طیف گسترده ای از صنایع ضروری است، از جمله آبداری، تصفیه فاضلاب و تحقیقات زیست محیطی.

چالش های اندازه گیری سنتی

از لحاظ تاریخی اکسیژن محلول با استفاده از روش های تیتراسیون شیمیایی اندازه گیری می شد، مانند روش وینکر.و سخت برای استفاده در محیط های پویا که شرایط به سرعت تغییر می کند.

سنسورهای مدرن DO وارد کنید

سنسورهای DO نظارت بر کیفیت آب را با اجازه دادن به اندازه گیری مداوم در زمان واقعی انقلابی کردند.الکتروشیمی (پولاروگرافی)وسنسورهای نوری.

• سنسورهای الکتروشیمیاییاستفاده از الکترودها برای اندازه گیری جریان الکتریکی که با واکنش اکسیژن در سنسور تغییر می کند. این ها برای دهه ها استاندارد بوده اند اما نیاز به کالیبراسیون و نگهداری مکرر دارند.
   
• سنسورهای نوریاز سوی دیگر، از تکنیک های خاموش کردن فلورسنت استفاده می کنند، که در آن اکسیژن بر نور منتشر شده از یک ماده خاص تاثیر می گذارد. سنسورهای نوری با دوام بیشتری هستند، نیاز به نگهداری کمتری دارند.و خواندن پایدارتر را فراهم می کند، باعث می شود آنها به طور فزاینده ای محبوب باشند.