فلوروسنت Modbus حل شده اکسیژن متر غوطه ور شدن نصب

1اصول

KFDO310 یک سنسور فلوروسنت آنلاین یکپارچه اکسیژن حل شده بر اساس اصل خاموش کردن فلوروسنت تحریک شده مواد خاص در فیزیک طراحی و ساخته شده است.نور آبی از دیود تابش نور مواد فلورسنت را بر روی سطح داخلی کاپ فلورسنت روشن می کندمواد فلورسنت روی سطح داخلی تحریک می شوند و نور قرمز تولید می کنند. با تشخیص تفاوت فاز بین نور قرمز و نور آبی،و مقایسه آن با ارزش کالیبراسیون داخلی، غلظت مولکول اکسیژن را می توان محاسبه کرد و مقدار نهایی را می توان با جبران خودکار دمای تولید کرد.

2. ویژگی

• بدون الکتروليت، بدون قطب گيري
• نیازی به مصرف اکسیژن، تحت تاثیر سرعت جریان نیست
• سنسور دمای داخلی، جبران دمای خودکار
• بدون مواد شیمیایی مانند سولفید
• حرکت کوچک، پاسخ سریع، اندازه گیری دقیق تر
• بدون تعمیرات، عمر طولانی، هزینه استفاده کمتر
• پوشک های فلورسنت قابل تعویض هستند
• رابط RS-485، پروتکل Modbus-RTU

3مشخصات فنی

4نقشه ابعاد

5نصب و اتصال برق

نصب

بخش حسگر دما باید زیر سطح مایع غوطه ور شود تا از برخورد با سطح سر فیلم جلوگیری شود. قسمت سر غشا باید از رسوب پاک باشد.

نمونه هایی از موجودات آب شیرین و نیازهای اکسیژن محلول

حداقل نیاز به اکسیژن محلول ماهی های آب شیرین

ماهی های آب سرد مانند ماهی ماهی و ماهی سالمون بیشتر تحت تاثیر سطوح کم اکسیژن محلول قرار می گیرند¹⁹متوسط سطح DO برای سالمون های بالغ 6.5 mg/L و حداقل 4 mg/L است.این ماهی ها به طور کلی سعی می کنند از مناطقی که اکسیژن محلول کمتر از 5 میلی گرم در لیتر است اجتناب کنند و اگر بیش از چند روز در معرض سطوح DO کمتر از 3 میلی گرم در لیتر قرار گیرند، شروع به مرگ می کنند.برای تخم ماهی سالمون و ماهی ماهی، سطوح اکسیژن محلول کمتر از 11 میلی گرم در لیتر، شکوفایی آنها را به تاخیر می اندازد و کمتر از 8 میلی گرم در لیتر رشد آنها را مختل می کند و نرخ زنده ماندن آنها را کاهش می دهد.هنگامی که اکسیژن محلول کمتر از 6 میلی گرم در لیتر (برای اکثر ماهی های دیگر طبیعی است)، بیشتر تخم ماهی ماهی و ماهی قزل آلا می میرند.

ماهی های آب گرم به عنوان ماهی های آب گرم در نظر گرفته می شوند و به سطوح اکسیژن محلول بیش از 5 میلی گرم در لیتر بستگی دارند.²¹آنها از مناطقی که سطح DO کمتر از 3 میلی گرم در لیتر است اجتناب می کنند، اما به طور کلی مرگ و میر ناشی از کمبود اکسیژن را تا زمانی که سطوح کمتر از 2 میلی گرم در لیتر کاهش یابد شروع نمی کنند.²²متوسط سطوح دی او باید در حدود 5.5 میلی گرم در لیتر برای رشد و زنده ماندن مطلوب باقی بماند.

موشی ها همچنین سطح بیش از 5 میلی گرم در لیتر را ترجیح می دهند، اگرچه می توانند در سطح 2 میلی گرم در لیتر DO برای مدت کوتاهی زنده بمانند. موشی ها نیاز به سطوح بیش از 3 میلی گرم در لیتر برای هر دو بزرگسال و تخم دارند.و در حالی که آنها می توانند از سطوح اکسیژن محلول بالاتر از 5 میلی گرم در لیتر لذت ببرند، آنها به راحتی مقادیر زیر 2 میلی گرم در لیتر را تحمل می کنند و می توانند در مقادیر زیر 1 میلی گرم در لیتر زنده بمانند.

ماهی های آب شیرین که بیشتر به سطوح DO تحمل می کنند شامل ماهی های کوچک چاق و پکی شمالی هستند. پکی شمالی می تواند در غلظت اکسیژن محلول به میزان 0.1 میلی گرم در لیتر برای چندین روز و در 1.5 میلی گرم در لیتر برای مدت نامحدودی 27ماهی های کوچکی که سر کوچک دارند می توانند با مصرف 1 میلی گرم در لیتر برای مدت طولانی زنده بمانند و تأثیرات بسیار کمی بر تولید مثل و رشد داشته باشند.

اما در مورد میکروب های زندگی در کف آب، تغییرات DO آنها را زیاد ناراحت نمی کند. اگر تمام اکسیژن در سطح آب آنها مصرف شود، باکتری ها شروع به استفاده از نیترات برای تجزیه مواد آلی می کنند.یک فرآیند شناخته شده به عنوان denitrificationاگر تمام نیتروژن مصرف شود، شروع به کاهش سولفات 17 می کنند.رسوب در کف دریاچه به سادگی با مواد آلی غنی می شود.